Polecane: parkingiokecie.pl

Definicja turystyki jako ogółu stosunków i zjawisk wynikających z podróży i pobytu w obcych miejscowościach, o ile nie powstaje z nich trwałe osiedlenie się i o ile nie jest związane z żadną działalnością zarobkową.  Dla ekonomiki turystyki najbardziej właściwe będzie przyjęcie założeń definicji turystyki określonej z punktu widzenia statystyki. Statystyka pozwala nam bowiem określać rolę i znaczenie turystyki w gospodarce na szczeblu miejscowości, regionu, kraju oraz w skali kontynentów i w skali światowej.

Definicja dla potrzeb statystyki została opracowana przez Światową Organizację Turystyki na międzynarodowej konferencji w Kanadzie, w 1991 r. i zaakceptowana przez Komisję Statystyczną ONZ w marcu 1993 r. Według tej definicji, przez turystykę rozumie się ogół działań ludzi, którzy podróżują i przebywają dla wypoczynku, w interesach i w innych celach przez nie więcej niż jeden rok bez przerwy w miejscach znajdujących się poza ich zwykłym otoczeniem. Definicja ta ma charakter uniwersalny, dotyczy turystyki międzynarodowej i krajowej.

Dla potrzeb ekonomiki turystyki przyjmiemy definicję wynikającą z połączenia istotnych elementów z definicji W. Hunzikera i K. Krapfa oraz definicji sformułowanej dla potrzeb statystyki zaakceptowanej przez Komisję Statystyczną ONZ.

Przez turystykę będziemy zatem rozumieć ogół stosunków i zjawisk wynikających z podróży i pobytu osób podróżujących w celach wypoczynku, w interesach i w innych celach, pozostających poza swoim normalnym środowiskiem nie dłużej niż rok, przy czym główny cel ich wizyty jest inny niż wykonywanie czynności wynagradzanych w odwiedzanym kraju (miejscowości). Ta definicja jest również uniwersalna i dotyczy turystyki krajowej oraz międzynarodowej. Ustalenie i ostateczne przyjęcie w skali światowej odpowiedniej definicji turysty trwało prawie 60 lat. Ostatnim etapem było - wspomniane poprzednio - przyjęcie w 1993 r. przez Komisję Statystyczną ONZ Zaleceń w sprawie statystyki turystyki przygotowanych przez Światową Organizację Turystyki

Zalecenia dzielą wszystkich uczestników ruchu podróżniczego na dwie grupy, tj. na odwiedzających oraz na innych podróżnych. Podróżny oznacza każdą osobę podróżującą między dwoma lub kilkoma krajami lub między dworną lub kilkoma miejscowościami w obrębie kraju, w którym mieszka na stałe.

Podróżny międzynarodowy jest to każda osoba podróżująca poza krajem stałego zamieszkania (niezależnie od celu podróży i wykorzystanych środków transportu, także w przypadku podróży pieszo).

Podróżny wewnątrzkrajowy jest to każda osoba podróżująca między dwiema lub kilkoma miejscowościami w granicach swojego kraju zamieszkania niezależnie od celu podróży i wykorzystanych środków transportu, także w przypadku podróży pieszo.

Wszyscy podróżni, których wyjazd wiąże się z turystyką są określeni mianem odwiedzających. Termin odwiedzający jest zatem podstawowym pojęciem dla całej statystyki turystyki i dla ekonomiki turystyki.
Odwiedzający jest to każda osoba podróżująca do miejsca znajdującego się poza jej zwykłym otoczeniem na czas nie dłuższy niż 12 miesięcy, jeśli jej główny cel podróży jest inny niż podjęcie działalności wynagradzanej w odwiedzanej miejscowości.

Ustalono, że w statystyce turystyki międzynarodowej nie uwzględnia się pięciu kategorii podróżnych, tj. pracowników przygranicznych (mieszkających w jednym kraju, a pracujących w innym), czasowych i stałych imigrantów, nomadów (ludów wędrownych), uciekinierów, Członków sił zbrojnych (podróżujących z kraju zamieszkania do kraju odbywania służby wojskowej), urzędników konsularnych i dyplomatów oraz podróżnych w tranzycie.

W statystyce turystyki krajowej nie uwzględnia się sześciu kategorii podróżnych, tj. mieszkańców danego kraju (rezydentów), którzy podróżują do innej miejscowości z zamiarem zamieszkania tam na stale; osób które podróżują w celu podjęcia pracy zawodowej w innej miejscowości; osób, które dojeżdżają do sąsiedniej miejscowości do pracy lub nauki; nomadów i osób bez miejsca stałego zamieszkania oraz członków sił zbrojnych w czasie manewrów. W dyskusji nad długością pobytu zwyciężył pogląd, iż górna granica okresu pobytu nie może w definicji dla potrzeb statystyki turystyki przekroczyć jednego roku.

W definicji dla potrzeb statystyki nie ma natomiast dolnej granicy czasu pobytu. Dotyczy to turystyki zagranicznej i krajowej. Ze względów ekonomicznych ważna jest jednak informacja o tym, czy osoby przybywające korzystają z obiektów noclegowych położonych na terytorium odwiedzanego kraju, czy miejscowości.

W rezultacie ewolucji poglądów ostatecznie zaakceptowano trzy podstawowe pojęcia:
- pojęcie odwiedzającego
- pojęcie turysty, czyli odwiedzającego korzystającego przynajmniej z jednego noclegu w turystycznych obiektach zakwaterowania zbiorowego lub w turystycznych obiektach zakwaterowania indywidualnego
- pojęcie odwiedzającego bez noclegów albo odwiedzającego jednodniowego - są to odwiedzający, którzy nie nocują w obiektach zakwaterowania zbiorowego ani w obiektach zakwaterowania indywidualnego w odwiedzanym kraju (miejscowości)