Polecane: https://frontmen.pl

Wsparcie międzyludzkie podzielić możemy na kilka modeli.

MODEL KOMPENSACYJNY – osoba wspomagana jest niewinna, nie traci energii na walkę z poczuciem winy i czuje się zaradna.
Układ z wspomaganym:
- osoba wspomagana mówi, co potrzebuje, czego oczekuje i dostaje to
- pomagający pełni rolę służebną, wypełnia oczekiwania wspomaganego, chce zrekompensować stratę wspomaganemu

Ryzyko: po dłuższym znajdowaniu się w modelu osoba wspomagana przyjmuje pozycję roszczeniową, nawyka do tego, że powinno się jej pomagać, nie akceptuje wiadomości o własnych błędach, niechętnie przyjmuje winę na siebie, ma nadmierne poczucie siły wynikające z przekonania, ze to otoczenie było winne, a nie ta osoba wspierana. Model najkorzystniejszy dla wspomaganego, ale nie powinno się w nim długo przebywać. Sytuacja permanentnej pomocy jest niszcząca dla obu stron.

MODEL MORALNY – osoba jest sama sobie winna, ale jest zaradna i sama może sobie poradzić. Osoba wspomagana wymaga tylko mobilizacji i ewentualnie pewnych wskazówek od wspomagającego i później już sama sobie poradzi.
Ryzyko: osoba, która ma poczucie, że jest tak silna i mocna, że może zrobić wszystko sama, ma poczucie samotności, poczucie, że nie powinien szukać pomocy, bo ona się nie należy, należy ją dać tym mniej zaradnym, tym niewinnym.
Osoba ma poczucie, że wszystko może, a tak nie jest, człowiek ma swoje ograniczenia. Dobra jest wiara w swoje możliwości, ale ona musi mieć swoje podstawy.
Dawanie złudzenia powoduje, że osoba walczy z wiatrakami i choć ma niepowodzenia, to nadal walczy, uważa, ze wystarczy, że włoży w to więcej siły.

BLISKIE ZWIĄZKI INTERPERSONALNE

4 atrybuty bliskich związków społecznych (konieczne do właściwego funkcjonowania w społeczeństwie)

1. miłość – współcześnie ludzie kojarzą miłość z opiekuńczością, troską (chęć niesienia pomocy innym przez dawanie im wsparcia)

2. współzależność – gdy działania jednego z partnerów mają silny wpływ na drugiego i odwrotnie (jesteśmy wrażliwi na swoje reakcje), myśli, zachowania, uczucia partnerów są podatne swojemu wpływowi, tu również ważne jest wsparcie, gdyż może ono spowodować współzależność (ale nie uzależnienie), wsparcie uwrażliwia nas.

3. zaufanie – oczekiwanie wobec partnera, które będzie przez niego potwierdzone, zawsze jest na wyrost, ale jeśli jest spełnione to zaufa; stopniowy proces redukcji siły zewn. Ważne są wspierające komunikaty i zachowanie.

4. zaangażowanie – polega na przekonaniu obu partnerów, ze pozostaną w fizycznej relacji bez względu na to, co się wydarzy.

Gdy rodzi się dziecko głuche, czy upośledzone bardzo dużo mężów odchodzi od swoich rodzin.

WSPARCIE TRZONEM BLISKICH ZWIĄZKÓW

Związek partnerski jest silnym źródłem wsparcia, a przynajmniej tego oczekują partnerzy. Nawet jeśli mamy dużą sieć wsparcia, ale nasz partner nie udziela nam wsparcia, to czujemy się rozczarowani (zwłaszcza kobiety). Małżeństwo jest silnym źródłem oparcia dla mężczyzn, to powoduje u nich lepszy stan zdrowia i rzadszą depresję (mężczyźni żonaci żyją dłużej niż mężczyźni nieżonaci). 24% populacji nie będącej w związkach jest szczęśliwa. 39% populacji żyjącej w związkach mówi, że jest szczęśliwa.

U ludzi żyjących w szczęśliwych związkach rzadziej objawiają się tendencje depresyjne. Jeśli małżeństwo jest niedobre – poziom depresji jest wyższy niż u ludzi samotnych (zły związek bardzo niszczy, bo wtedy bardzo trudno jest udzielać wsparcia – konflikty i napięcie temu nie sprzyjają).

W konflikcie przedłużającym – dochodzi do skrzywienia percepcyjnego (winny jest partner, a nie ja). Interpretacja zachowania partnera jest zależna od jakości związku.

Wsparcie = dobra jakość związku.
Wszystkie atrybuty miłości są związane ze wsparciem.

Więcej kobiet zamężnych cierpi na depresję niż kobiet niezamężnych, bo często ich oczekiwania nie zostają spełnione. Chłód  dystans w związku = mężczyzna może nadal dobrze funkcjonować, bo nie jest tak wrażliwy, a kobieta NIE.