Polecane: https://www.laska.com.pl/katalog/uszczelnienia-slizgowe-1

Przekazywanie informacji zachęcających do wymiany i kupowania różnych produktów ma historię sięgającą najdawniejszych czasów. Świadczą o tym znajdowane przez archeologów napisy na skałach, ścianach i na papirusach
w starożytnej Fenicji, Babilonii, Egipcie, Grecji i Rzymie. Fenicjanie wykonywali rysunki przedstawiające różne produkty na skałach wzdłuż dróg, na których odbywały się parady. W Rzymie na ścianach domów umieszczono napisy informujące o walkach gladiatorów i targach niewolników.

Napisy informujące o towarach i miejscach ich sprzedaży znaleziono również w Pompei. Swoistą reklamą był napis na ówczesnej aptece, zamieszczony zapewne przez jej właściciela, niepokojonego w godzinach wieczornych przez amatorów zupełnie innych usług. Według autora książki „Ostatnie dni Pompei” napis ten brzmiał: „To czego szukacie znajduje się obok, tu przyjdźcie potem po lekarstwo”.

W starożytności i średniowieczu przekazywanie informacji handlowych oraz zachwalanie towarów, targowisk, straganów odbywało się przy pomocy ulicznych zachwalaczy poprzez ich odpowiednią modulację głosu, a właściwie krzyku. To poprzez nich reklamowali się ówcześni kupcy, ich towary. W starożytnej Grecji na ulicach miast głośnym krzykiem informowano o sprzedaży niewolników, bydła i innych towarów. Znani rzemieślnicy umieszczali swój znak na wykonanych naczyniach, wazach itp. wyrobach, aby odróżnić się od innych i podnosić dla nabywców wartość tych znakowanych wyrobów.

Milowy krok na drodze postępu w podawaniu reklamy zrobiło w 1441 roku wynalezienie druku przez Gutenberga. Odkrycie to umożliwiło przekształcenie dotychczas prymitywnych napisów, jak również pozwoliło odejść od głosowych zachwalań i nawoływań, dało perspektywę rozpowszechnienia łatwych, powszechnie dostępnych ulotek, pism i pierwszych publikacji reklamowych. Pierwsza ulotka reklamująca książki ujrzała światło dzienne w 1450 roku, a jej autorem był niejaki Leopold Laubert, średniowieczny księgarz.

W 1625 roku ukazało się pierwsze drukowane ogłoszenie w angielskim czasopiśmie. W Polsce natomiast pierwszym czasopismem ogłoszeniowym był wydany w 1792 roku „Warszawski Ekstraordynaryjny Tygodnik Wiadomości”. W Ameryce czasopismem o największym nakładzie, publikującym najwięcej ogłoszeń reklamowych była „Gazzete”, ukazująca się od 1729 roku. Ponadto autor „Gazzete” – Benjamin Franklin nazwany został ojcem amerykańskiej reklamy. W Ameryce też jako pierwszym państwie na świecie zapoczątkowano nauczanie reklamy. Pionierem w tej dziedzinie stała się od 1897 roku szkoła „Page Davis Advertising School” w stanie Pensylwania. W Europie natomiast jeszcze przed pierwszą wojną światową powstał w Monachium „Instytut Wiedzy Reklamowej”, a następnie nauczanie reklamy wprowadzono na uczelnie akademickie. W Polsce zaś, naukę reklamy zapoczątkowała w 1925 roku Wyższa Szkoła Handlu Zagranicznego.

Olbrzymi postęp w dziedzinie tworzenia korzystnej atmosfery dla budowania reklam, ich rozpowszechniania i niejakiej promocji dokonał się po drugiej wojnie światowej, kiedy to od 1947 roku mamy do czynienia ze znakomitym wynalazkiem wszechczasów – telewizją. Choć rozwój i to znaczny reklamy można było obserwować już od początków XX wieku poprzez wszechobecne wówczas ogłoszenia, ulotki, modne katalogi, żurnale, aż po obecne przecież od 1926 roku radio, to jednak telewizja stała się tą machiną napędową, nowym tchnieniem reklamy, towarzyszącym nam po dzień dzisiejszy, będąca czymś powszechnym, integralną częścią życia, samoistną wręcz modą.

Rozwój reklamy po drugiej wojnie światowej jest wynikiem powstawania rynku nabywcy z rosnącą przewagą podaży nad popytem, upowszechnienia się międzynarodowego marketingu, a co za tym idzie dalej dążenia w ostatnich latach do globalizacji reklamy, wywołanej również rozszerzeniem rynku światowego i globalnym zasięgiem przekazów reklamowych za pośrednictwem takich kanałów przekazu jak: telewizja satelitarna, internet. Działanie przedsiębiorstw na skalę międzynarodową przynosi im wiele znacznych korzyści. Umożliwia ekspansje na nowe rynki sprzedaży, przedłuża cykl życia wytwarzanych i sprzedawanych produktów, zachowuje ekonomiczniejszą skalę wytwarzania i obrotu, pozwala osiągnąć wyższe zyski, daje szanse rozwijania nowych operacji handlowych, wreszcie zaspakaja potrzeby ekspansji, egoistyczne zapędy samorealizacji menadżerów.

Kraje prowadzące politykę wymiany międzynarodowej, będące zarazem bazą przedsiębiorców działających na skalę o globalnym zasięgu, osiągają wszechstronne korzyści. Dotyczą one przede wszystkim:
• transferu kapitału, technologii i produktów do kraju – gospodarza
• poprawy własnego bilansu płatniczego
• zwiększenia konsumpcji na rynku krajowym
• większej dostępności towarów i usług dla krajowych nabywców

Rozwój międzynarodowej reklamy do obecnego jej poziomu został wywołany i umożliwiony zawieraniem w ogromnej skali międzynarodowych transakcji, rosnącą konkurencją i wykorzystaniem instrumentów międzynarodowego marketingu. Strategia międzynarodowego marketingu i międzynarodowej reklamy może wykorzystywać następujące zastosowania kompozycji marketing – mix:
• oferowanie i sprzedawanie produktów i usług oraz rozpowszechnianie reklamy bez żadnych zmian w stosunku do rynku krajowego
• adaptacja produktów ich cen i reklamy do lokalnych warunków i zagrożeń ze strony konkurencji
• wytwarzanie i sprzedawanie innowacyjnych produktów, stosowanie oryginalnej reklamy i posługiwanie się najbardziej właściwymi środkami przekazu dla zaspokojenia potrzeb nabywców na zagranicznych rynkach

Przedmiotem międzynarodowej reklamy są głownie produkty objęte programem penetracji obcych rynków oraz produkty przeznaczone dla turystów z własnego kraju, do których są przyzwyczajeni i które z korzyścią dla własnego kraju powinni móc kupować w czasie swych podróży i pobytu za granicą.

W obecnej dobie wszechstronnej globalizacji, reklama również uległa przekształceniom związanym z tą zasadą. Globalność reklamy polega na uniwersalnym sposobie myślenia i działania oraz powszechności sposobów przekazywania jej, na dostępności do wielu rynków zagranicznych choć za pomocą odmiennych argumentów i różnych języków, a także penetracji obcych rynków za pomocą wspólnych rodzajów przekazów modyfikowanych tylko uwarunkowaniami psychologicznymi, kulturowymi i tradycyjnymi danego kraju.