Wśród respondentów, dla których ten czynnik jest najważniejszy, najwięcej było osób z przedziału wiekowego od 20 do 30 lat. Nieco mniej mobilizujące oddziaływanie ma obiektywna ocena pracowników oraz możliwość szybkiego awansu. Okazało się, że najmniej mobilizującymi elementami są: rozwojowa i ciekawa praca oraz dobra atmosfera w pracy. Nie oznacza to jednak, że elementy te nie są ważne dla pracowników.

Powyższe wyniki badań dotyczyły poszczególnych elementów motywowania. Natomiast, jeżeli chodzi o ogólną ocenę systemów motywowania jako całości, jest ona negatywna. Świadczy to o tym, że systemy motywacji stosowane w polskich przedsiębiorstwach są nieskuteczne.

Zaprezentowane wyniki badań są dowodem na to, iż chcąc skutecznie zachęcać ludzi do pracy nie można ich traktować marginalnie. Wypracowanie skutecznego systemu motywacyjnego jest w zasadzie niekończącym się procesem. Bardzo ważnym elementem tego systemu jest informowanie pracowników. Nawet zła wiadomość jest lepsza niż brak informacji. Niestety w polskich przedsiębiorstwach system informowania pracowników pozostawia wiele do życzenia. Okazuje się, że pracownicy często nie wiedzą czego się od nich oczekuje i jakie wymagania powinni spełniać, aby móc awansować.

Kolejną niedocenianą formą motywowania jest włączanie pracowników w proces zarządzania firmą. Pracodawcy nie zdają sobie sprawy, że angażowanie pracowników w sprawy firmy pobudza ich ambicje, daje energię i zapał do pracy, a także możliwość samorealizacji i rozwoju. Często popełnianym błędem w procesie motywowania jest pomijanie tak ważnej rzeczy, jaką jest odpowiednia atmosfera w pracy. Pracownik lekceważony, nie lubiany, nienawidzący swojej pracy i wszystkich dookoła, wściekły na szefa i cały świat, jest mało wydajny.

Bardzo istotne jest, by system motywacyjny nie działał w oderwaniu od innych elementów zarządzania. Dopiero, gdy będzie on komplementarnym narzędziem komunikacyjno-motywującym, osadzonym w realiach i potrzebach firmy, będzie miał szansę spełniać stawiane przed nim oczekiwania. Motywowanie powinno być ściśle związane z procesem gospodarowania. Musi być postrzegane jako czynnik dynamizujący postęp gospodarczy i jako rezultat tego postępu. Przyczyną i celem gospodarowania są potrzeby, zarówno te materialne jak i duchowe.

We współczesnych warunkach, racjonalne gospodarowanie nie polega wyłącznie na systematycznym podnoszeniu efektywności gospodarczej, lecz na podnoszeniu jakości życia. To właśnie funkcjonowanie gospodarki określa warunki życia ludzi, możliwości zaspokajania ich potrzeb, realne ideały i dążenia, sposób zachowania umożliwiający osiągnięcie pożądanych wartości oraz urzeczywistniania własnych aspiracji życiowych. Niestety w naszej gospodarce utrwala się kult pieniądza. Uzyskanie wysokiego stanowiska i dobrobytu materialnego uzależnione jest od układów i protekcji.

Możliwości ekonomiczne stwarzane przez rząd są takie, że niektórzy mogą realizować swoje cele życiowe i uzyskiwać wysokie dochody poprzez działania niemoralne i niezgodne z prawem, nie ponosząc przy tym żadnej odpowiedzialności wobec innych. W takiej sytuacji na próżno można oczekiwać wykształcenia się pożądanych motywacji. Mam tutaj na myśli motywacje zmieniające w zasadniczy sposób zachowania gospodarcze ludzi, podnoszące jakość pracy, pozwalające na uruchomienie się aktywności i inwencji twórczych poszczególnych ludzi, co prowadzi do przebudowy naszej gospodarki. Jedynie poprzez doskonalenie sytuacji pracy, rozumianej jako całokształt cech pracy i warunków jej wykonywania, można skutecznie oddziaływać na motywację pracowników.

Należy tak kształtować organizację, treść i warunki pracy, aby sprzyjały one rozwojowi osobowości pracownika oraz produktywnemu wykorzystaniu jego zdolności i talentu, przy czym bardzo ważne jest, aby odczuwał on zadowolenie z pracy.